මුහුදු මට්ටමේ සිට අඩි 29,000 ක් ඉහළින් පිහිටි පෘථිවියේ උසම ස්ථානය වීමට අමතරව එවරස්ට් කන්ද කඳු නගින්නන් සහ එළිමහන් උද්යෝගිමත් අය සඳහා වඩාත් ඉල්ලුමක් ඇති ගමනාන්තයකි. එය පෘථිවියේ භයානකම කන්දක් ලෙස නොසලකන නමුත්, සෑම වසරකම එහි මුදුන තරණය කිරීමට උත්සාහ කරමින් මිනිසුන් මිය යන අතර, එවරස්ට් තරණය කිරීම කෙබඳු දැයි සහ එය එතරම් වටින්නේද යන්න ගැන බොහෝ දෙනා විමතියට පත් වූහ. පිරිවැය, අන්තරායන් සහ අධික විඳදරාගැනීම අවශ්‍ය වුවද බොහෝ කඳු නගින්නන් එය එසේ යැයි කියති. 1953 දී එඩ්මන්ඩ් හිලරි සහ ටෙන්සිං නෝර්ගේ ජයග්‍රහණය කළ දා සිට ස්වභාව ධර්මය ජයග්‍රහණය කිරීමේ සහ මිනිසුන්ගේ සීමාවන් ඉක්මවීමේ ඉරියව්වක් වූ එවරස්ට් කඳු මුදුන කරා යාමට මිනිසුන්ව පොළඹවා ඇත. එවරස්ට් වල ගුප්ත භාවයට දායක වීම නම් කන්ද ගිලගෙන ඇති සිරුරු සංඛ්‍යාව ඊට සාක්ෂි දරයි. කාලගුණ අනාවැකි වැනි තාක්‍ෂණයේ දියුණුවත් එවරස්ට් නැගීම පවත්වාගෙන යාමට දායක වන නමුත් එය විසින් කන්දෙහි භයානක කීර්ති නාමයද අඩු කරයි.